Het Hermetisch Zwart

Romain Goderis wordt vandaag begraven in Stasegem (Harelbeke). Een gepensioneerd onderwijzer. Je werd door hem beïnvloed. Je bent ooit met "zijn" vijfde leerjaar meegegaan op bosklassen. Hij vond nadien dat je uitermate geschikt was om in het onderwijs te gaan. Dat is niet gebeurd. Maar je staat nu wel voor groepen om trainingen en opleidingen te geven, en dat is mede bepaald geworden door wat "meester Romain" jou wist te vertellen. De man was een vrolijk iemand. Als jongeman vond je soms rust in zijn gezin. Net nadat broer Lieven van overleden heb je voor het eerst weer kunnen lachen aan zijn keukentafel, onder een spelletje "manielen". Nu start er een andere periode in jouw leven. Je wilt het lesgeven loslaten. Een nieuwe wending nemen. Nieuwe wegen zoeken. Een tweede levenshelft. En je weet niet waartoe dit zal leiden. Met Romain stopt er een levens- en beroepsperiode, zo lijkt het wel. Morgen al een sollicitatiegesprek voor iets geheel anders dan lesgeven. Het lot lijkt zich prima aaneen te rijgen. Je hebt je vandaag dus voorbereid en gestudeerd over historische heuristiek, over Petrus Plancius, en toevallig ook opnieuw over Zeno gelezen, de hoofdfiguur uit het boek "het hermetisch zwart" van Marguerite Yourcenar, en op YouTube heb je naar filmpjes zitten kijken waar Marquerite zo waardig haar meningen deelt. Zij heeft haar kindertijd doorgebracht in Rijsel en aan de grens met Frankrijk, aan de Zwarte Berg. Haar boek verwijst naar een alchemitisch proces waarbij het zwart voor de chaos staat, waar alles ineenvloeit of samenkomt, en waar ook alles uit ontstaat. Leven en dood vallen er in samen. Hetzelfde beeld vind je terug in het oosten, in China, waar men over Tao (of Dao) spreekt in eenzelfde beeld, als oerchaos en oerbegin, als Bron waaruit alles ontstaat en aller naar terugkeert. Met jou gebeurt vandaag hetzelfde als "in zwart". Een namiddag met enerzijds weemoed en herinnering, met anderzijds geloof in een andere toekomst, in een vernieuwing en verjonging. Je raadpleegt het orakel. Dit spreekt over "De Innerlijke Waarheid". Met als natuurbeeld "de Wind over het Meer". BinnenIn dit Teken is een vrucht in de leegte... Als een ei dat uitgebroed moet worden... In de kiem is het nieuwe aanwezig. Welke vorm de toekomst precies zal aannemen, dat kan niemand voorspellen. Maar onderwijl blijven jouw gedachten bij de familie van Romain, bij zij die achterblijven en die je veel sterkte wilt toewensen. Verder rest de stilte.